TEMAT BRAKU MOTYWACJI wyczerpałam już chyba należycie w dwóch poprzednich wpisach. Zasadniczo mogłabym już skończyć, ale pozostał mi jeszcze jeden kluczowy element opisany obszernie przez Jeffa Hadena, który chciałabym poruszyć. Zagadnienie o którym powiem w tym ostatnim wpisie z serii, to kilka złotych rad mówiących o tym jak skutecznie oszukać swoją blokującą podświadomość, dobrze się uzbroić na tyle, żeby nie dać się znienacka zaatakować przez złowieszczy spadek motywacji oraz brak zapału do działania. Autor książki podaje kilka praktycznych wskazówek, które nie dość, że pozytywnie wpłyną na naszą koncentrację, efektywną pracę w skupieniu i osiągnięcie najlepszych rezultatów w jak najkrótszym czasie, ale również zapobiegną naturalnym, fizjologicznym czynnikom, które negatywnie wpływają na odczuwany przez nas poziom motywacji. 

Nie ukrywam, że ten artykuł nie jest panaceum na całe zło i sposobem na ruszenie Cię z kanapy wtedy, jeżeli Ty zaprzesz się z całych sił i zaweźmiesz, żeby nie kiwnąć palcem. Mówiąc wprost – jeżeli postanowisz sobie, że nie drgniesz nawet o krok, to oczywiście, że tak będzie. Żaden artykuł blogowy, żadna książka, czy nawet sesja coachingowa z profesjonalistą nie wykona roboty za Ciebie. Głęboko wierzę, że kluczowym elementem ma tutaj ruszenie z miejsca i rozpoczęcie. Możesz skorzystać z metody trzech minut, która na mnie działa cudownie. Czym jest zasada trzech minut? Mówiłam o niej w poprzednim wpisie, ale przypomnę: Jest to sposób, w którym postanawiasz sobie, że wstaniesz właśnie teraz i rozpoczniesz realizację swojego działania, oraz że będziesz to robić jedynie przez 3 minuty. Brzmi przerażająco? Wcale! Przecież to zaledwie chwila. Czy Twoja podświadomość wie, co knujesz? Nie wie – Twoja podświadomość nie czyta mojego bloga i słucha tylko tego, co jej powiesz. Powiedz jej więc: Dawaj, tylko przez 3 minuty. No dalej, rusz się! Zabierasz się do działania, mijają trzy minuty, a potem kolejne trzy i następnych trzydzieści. A Ty już nie możesz się oderwać. Spróbuj… Brzmi banalnie, ale dotąd nie znalazłam skuteczniejszej metody na efektywne realizowanie swojej listy zadań.

No dobra, ruszyliśmy więc zaczęliśmy działanie… i co dalej? Spójrzmy jakie tipy ma dla nas Haden:

Naucz się mówić odpowiednim językiem

Przyznaję, że to dość zabawne założenie, ale jak się nad tym głębiej zastanowiłam, trudno nie przyznać temu racji. I nie… daleka jestem od namawiania cię do stawania przed lustrem z bojowym okrzykiem “jestem zwycięzcą”. Nie chodzi tu o mistyczne poszukiwanie sekretu czy prawo przyciągania (które według mnie jest absolutnie opacznie rozumiane).

Krótko mówiąc, chodzi o to, aby w procesie realizacji swojego celu używać komunikatu „jestem” a nie „robię”. Oczywiście nie zmieni to dziejów wszechświata i tego, jak funkcjonuje nasze otoczenie, ale wbrew pozorom nie jest to bez znaczenia. Odpowiednie określanie swojej tożsamości wywoła  w nas nie tylko motywację, ale wręcz presję do zachowania się w odpowiedni sposób. To jak budujemy nasze wypowiedzi, w rzeczywistości ma ogromny wpływ na naszą tożsamość i sposób naszego działania.

Jeżeli zatem mówisz „zajmuję się rękodziełem” – automatycznie umieszczasz to na półce czynności, aktywności jakimi się w życiu zajmujesz – tuż obok wieszania prania czy oglądania ulubionego serialu. Działania z tym związane nie wydają się być ani zobowiązujące ani szczególnie motywujące. Jeżeli zamiast tego zaczniesz używać sformułowania „jestem rękodzielnikiem” – wokół tych słów automatycznie pojawia się otoczka wszystkiego, co buduje tą tożsamość. Możesz powiedzieć „sprzedaję swoje prace” (gdzieś tam, czasem, jak nadarzy się okazja) albo „jestem przedsiębiorcą” (wszystkie wykonywane w związku z tym czynności są elementem mojej tożsamości) – nie do przecenienia jest to, jak mocno wpływa to na naszą aktywność.

Uważając siebie za osobę, która coś „robi” podświadomie dajesz sobie jakiś margines do odpuszczania. Jeżeli po prostu „jesteś” tą osobą – nie możesz odpuścić. No bo jak? A największa tajemnica motywacji w tym przypadku jest taka, że po prostu nie musisz jej mieć. Motywacji potrzebujesz wtedy, kiedy coś robisz. Jeżeli „jesteś” – motywacja wydaje się być po prostu zbędna. Jeżeli kimś jesteś to jesteś i już – niezależnie od czynników zewnętrznych.

Sposób 1

Czekaj cierpliwie, aż strzeli Cię motywacyjny piorun

No to jak to jest z tą motywacją? Nijak. Krótko mówiąc ludzie odnoszący sukcesy również jej nie mają (przynajmniej na początku), wcale się tym nią nie przejmują, a nawet – wykształcili w sobie umiejętność działania pomimo jej braku. Co więcej, okazuje się, że podejście do samej motywacji mamy z założenia błędne. Nie wiedzieć czemu wierzymy, że to od niej wszystko się zaczyna, napędza nas do działania i że to od jej obecności lub braku zależy nasz sukces. Tymczasem jest wręcz odwrotnie.

Jak mówi sam autor:

“Większość ludzi nie rozumie, co jest źródłem motywacji.
Uważają, że motywacja to zapłon, który automatycznie wyzwala zapał do ciężkiej pracy.
Im większa motywacja, tym więcej wysiłku jesteśmy gotowi włożyć w działanie.
Tak naprawdę motywacja jest rezultatem. Motywacja to duma z pracy
którą już wykonano, a to napędza gotowość, żeby zrobić jeszcze więcej.”

Haden tłumaczy, że motywacja to coś, co trzeba rozpalić, ale nie jest to nic trudnego. Wystarczy jedna iskra, kilka minut poświęcone na samo rozpoczęcie realizacji zadania, kilka linijek tekstu oferty, którą powinieneś już dawno przygotować, pierwsze sekundy rozmowy z klientem lub partnerem biznesowym. Tylko chwila wystarczy, żeby twój mózg zaczął produkować dopaminę, żeby zaczęło ci się chcieć i zapłonęła twoja motywacja. Tak naprawdę idzie on nawet o krok dalej i twierdzi, że taki nagły przypływ motywacji, taki strzał z nieba (rzadko się zdarza ale jednak) wcale nie jest niczym dobrym. Porównuje to do zaspokojenia głodu cukrowego: kilka minut fantastycznego uczucia, które pozwala ci przenosić góry, a po chwili czujesz się gorzej niż przedtem.

Jak się nad tym zastanowiłam, to przyznałam, że to naprawdę tak działa! Przypomniałam sobie kilka momentów w swoim życiu, kiedy robiłam coś nakręcona energią, endorfinami i pozytywnymi myślami (na przykład ostatni kurs) i przyznaję uczciwie, że momentami absolutnie mi się nie chciało tego robić! Co więcej, były takie chwile, że czując zobowiązanie wobec swoich czytelników po prostu zmuszałam się do tego, żeby usiąść przy komputerze. W głowie miałam absolutną pustkę i niechęć do czegokolwiek. Jednak po kilku chwilach, po napisaniu kilku linijek materiału, nie mogłam przestać aż nie skończyłam. Czasami zajmowało mi to kilkanaście godzin! Każdy akapit powodował, że czułam się coraz bardziej spełniona, dumna z siebie, że daję radę mimo początkowej niechęci, a to działało jak seria zastrzyków z dopaminy. 

Ciekawym zjawiskiem jest u mnie również stosowanie techniki Pomodoro (jeżeli o niej nie słyszałeś, daj mi znać w ↓ komentarzu ↓  – jeżeli będzie taka potrzeba, zrobię na ten temat oddzielny wpis). Czasami miewam tak, że zasiadając do jakiegoś zadania mam ogromne problemy z koncentracją. Zaglądam na portale społecznościowe, nagle przypominam sobie o zakupach, które miałam już dawno zrobić, więc postanawiam akurat w tej chwili sprawdzić ceny… Narzędzie do Pomodoro uruchamiam wtedy, kiedy potrzebuję się po prostu skupić. Założenie jest takie, że pracuję nad daną czynnością przez 15 minut. Tylko tyle – potem uruchamia się alarm, który pozwala mi zrobić sobie przerwę. Możesz mi wierzyć albo nie, ale jeszcze nigdy mi się to nie udało… To znaczy, nie to, żeby pracować przez taki czas, ale to, żeby zrobić sobie przerwę we wskazanym momencie. Zawsze, ale to absolutnie zawsze jest tak, że po tych kilkunastu minutach wyłączam alarm i bez żadnego wysiłku pracuję dalej w pełni zmotywowana i skupiona.

Innymi słowy – to nie motywacja jest tym, co rozpoczyna działanie a wręcz odwrotnie. Najpierw zaczynasz działać (nawet, jeżeli mozolnie i „na siłę”), odnosisz pierwsze malutkie zwycięstwo (najczęściej nad własnymi słabościami) i czujesz jak cieniutkim strumieniem płynie do ciebie energia i zapał do tego, żeby podejmować kolejne kroki. A jak wiadomo – im dalej w las, tym więcej drzew! Kiedy realizujesz kolejne etapy twojego planu, kiedy za każdym razem czujesz się silniejszy i lepszy we własnych oczach, nieuchronnie pojawia się motywacja, który nie pozwala ci już zatrzymać się nawet na chwilę.